گاهی اوقات یک فیلم می تواند شما را از دنیای خود دور کند و دنیایی را به شما نشان دهد که هرگز فرصت زندگی در آن را نداشته اید. فیلم دوچرخه سواران ساخته جف نیکولز یکی از آنهاست که شما را به دنیای موتور سیکلت چرم و جین می برد. باشگاه های دهه شصت آمریکا این فیلم داستان ده سال از زندگی یک باشگاه موتور سواری به نام خرابکاران را دنبال می کند. دوچرخه سواران یاغی در حومه شیکاگو مستقر شدند و به تدریج از یک باشگاه معمولی به یک باند خشن و جنایتکار تبدیل شدند. نقد و بررسی فیلم موتور سواران را در این مطلب می خوانید.
اگرچه فیلم «دوچرخه‌ها» داستانی کاملا واقعی را روایت نمی‌کند، اما بر اساس افراد واقعی و تاریخ باشگاه‌های موتورسواری در شیکاگو ساخته شده است. جف نیکولز، کارگردان و نویسنده فیلم، داستان و شخصیت های فیلم را از کتاب دنی لیون، "دوچرخه سواران" الهام گرفته است. عکاسی که در دهه شصت با یک باشگاه موتور سواری به نام "قانونی ها" سوار می شد. لیون در این کتاب مصاحبه ها و عکس هایی از این دوره از زندگی خود جمع آوری کرده است که به بررسی تأسیس آن، قوانین باشگاه، اعضای آن و زوال قانون شکنان می پردازد.
فرانسیس فورد کاپولا فیلمساز بزرگی است. او یکی از مهم ترین کارگردانان جهان است که با آثار درخشانش شایسته اعتبار سینماست. این فیلمساز از تریلری مانند «گفتگو» گرفته تا فیلم حماسی مهمش درباره جنگ ویتنام «اکنون آخرالزمان»، همیشه مخاطبانش را شگفت زده کرده و آنها را به فکر واداشته است. اما منصفانه است که بگوییم پدرخوانده مهمترین، شناخته شده ترین و بهترین اثر اوست. کاپولا و پارامونت پیکچرز پدرخوانده را در سال 1972 بر اساس رمانی به همین نام نوشته ماریو پوزو ساختند. آنها موفق شدند بازیگران برجسته ای مانند مارلون براندو، آل پاچینو، جیمز کان، رابرت دووال و دایان کیتون را گرد هم بیاورند تا زندگی خانواده جنایتکار آمریکایی-ایتالیایی کورلئونه بین سال های 1945 و 1955 را به تصویر بکشند. کمتر تماشاگری وجود دارد که این فیلم را ندیده باشد. سه گانه "پدرخوانده"; این مجموعه یکی از ماندگارترین آثار تاریخ سینما و جای ثابتی در لیست بهترین فیلم هاست. ادامه مطلب ...
هالیوود در طول تاریخ خود ثابت کرده است که بیگانه هراسی خاصی دارد. در گذشته و در زمان سینمای کلاسیک، حتی برای نقش هایی که باید از بازیگر غیرآمریکایی استفاده می کرد، ترجیح می داد بازیگر آمریکایی بیاورد و با گریم او را تبدیل به یک غیرآمریکایی کند. نمونه فاجعه بار آن فیلم «صبحانه در تیفانی» ساخته بلیک ادواردز و استفاده از میکی رونی در نقش هالی گولایتلی صاحبخانه بدخلق چینی است که امروزه اگرچه به عنوان یک کلاسیک به یاد ماندنی به شمار می رود، مورد خشم و عصبانیت قرار گرفته است. در میان بسیاری از مخاطبان فیلم البته در سال های بعد وضعیت بهتر شد اما مشکل همچنان پابرجاست. به عنوان مثال ژانر اکشن مربوط به هنرهای رزمی متعلق به سینمای شرق دور است و ستاره های بسیار خوب و ماهری دارد که در سینمای داخلی خود فوق العاده موفق و مورد تحسین هستند اما در هالیوود کیلومترها با اعتبار و جایگاه خود فاصله دارند. در واقع این بی کفایتی یا سیاست هالیوود است که چنین سرنوشتی را برای آنها رقم می زند. در عوض، بازیگران آمریکایی را برای تبدیل شدن به رزمی‌کاران حرفه‌ای آموزش می‌دهد. ادامه مطلب ...