فرانسیس فورد کاپولا فیلمساز بزرگی است. او یکی از مهم ترین کارگردانان جهان است که با آثار درخشانش شایسته اعتبار سینماست. این فیلمساز از تریلری مانند «گفتگو» گرفته تا فیلم حماسی مهمش درباره جنگ ویتنام «اکنون آخرالزمان»، همیشه مخاطبانش را شگفت زده کرده و آنها را به فکر واداشته است. اما منصفانه است که بگوییم پدرخوانده مهمترین، شناخته شده ترین و بهترین اثر اوست. کاپولا و پارامونت پیکچرز پدرخوانده را در سال 1972 بر اساس رمانی به همین نام نوشته ماریو پوزو ساختند. آنها موفق شدند بازیگران برجسته ای مانند مارلون براندو، آل پاچینو، جیمز کان، رابرت دووال و دایان کیتون را گرد هم بیاورند تا زندگی خانواده جنایتکار آمریکایی-ایتالیایی کورلئونه بین سال های 1945 و 1955 را به تصویر بکشند. کمتر تماشاگری وجود دارد که این فیلم را ندیده باشد. سه گانه "پدرخوانده"; این مجموعه یکی از ماندگارترین آثار تاریخ سینما و جای ثابتی در لیست بهترین فیلم هاست. ادامه مطلب ...
هالیوود در طول تاریخ خود ثابت کرده است که بیگانه هراسی خاصی دارد. در گذشته و در زمان سینمای کلاسیک، حتی برای نقش هایی که باید از بازیگر غیرآمریکایی استفاده می کرد، ترجیح می داد بازیگر آمریکایی بیاورد و با گریم او را تبدیل به یک غیرآمریکایی کند. نمونه فاجعه بار آن فیلم «صبحانه در تیفانی» ساخته بلیک ادواردز و استفاده از میکی رونی در نقش هالی گولایتلی صاحبخانه بدخلق چینی است که امروزه اگرچه به عنوان یک کلاسیک به یاد ماندنی به شمار می رود، مورد خشم و عصبانیت قرار گرفته است. در میان بسیاری از مخاطبان فیلم البته در سال های بعد وضعیت بهتر شد اما مشکل همچنان پابرجاست. به عنوان مثال ژانر اکشن مربوط به هنرهای رزمی متعلق به سینمای شرق دور است و ستاره های بسیار خوب و ماهری دارد که در سینمای داخلی خود فوق العاده موفق و مورد تحسین هستند اما در هالیوود کیلومترها با اعتبار و جایگاه خود فاصله دارند. در واقع این بی کفایتی یا سیاست هالیوود است که چنین سرنوشتی را برای آنها رقم می زند. در عوض، بازیگران آمریکایی را برای تبدیل شدن به رزمی‌کاران حرفه‌ای آموزش می‌دهد. ادامه مطلب ...
هالیوود در طول تاریخ خود ثابت کرده است که بیگانه هراسی خاصی دارد. در گذشته و در زمان سینمای کلاسیک، حتی برای نقش هایی که باید از بازیگر غیرآمریکایی استفاده می کرد، ترجیح می داد بازیگر آمریکایی بیاورد و با گریم او را تبدیل به یک غیرآمریکایی کند. نمونه فاجعه بار آن فیلم «صبحانه در تیفانی» ساخته بلیک ادواردز و استفاده از میکی رونی در نقش هالی گولایتلی صاحبخانه بدخلق چینی است که امروزه اگرچه به عنوان یک کلاسیک به یاد ماندنی به شمار می رود، مورد خشم و عصبانیت قرار گرفته است. در میان بسیاری از مخاطبان فیلم البته در سال های بعد وضعیت بهتر شد اما مشکل همچنان پابرجاست. به عنوان مثال ژانر اکشن مربوط به هنرهای رزمی متعلق به سینمای شرق دور است و ستاره های بسیار خوب و ماهری دارد که در سینمای داخلی خود فوق العاده موفق و مورد تحسین هستند اما در هالیوود کیلومترها با اعتبار و جایگاه خود فاصله دارند. در واقع این بی کفایتی یا سیاست هالیوود است که چنین سرنوشتی را برای آنها رقم می زند. در عوض، بازیگران آمریکایی را برای تبدیل شدن به رزمی‌کاران حرفه‌ای آموزش می‌دهد. ادامه مطلب ...
هیچ سریالی کامل نیست اصلاً یک سریال عالی و معروف، هر چقدر هم که باکیفیت به نظر برسد، نمی تواند بی نقص باشد، مخصوصاً با توجه به زمان بندی فشرده ای که اکثر سریال ها بر اساس آن ساخته می شوند و بودجه کمتر و زمان کمتری که نسبت به فیلم ها به آنها اختصاص داده می شود.
با این حال ساخت سریال درجه یک که شهرت پیدا کند و سال ها و شاید دهه ها در خاطره مردم بماند کار هرکسی نیست و باید به آن غبطه خورد.
گاهی اوقات حتی بهترین سریال ها نیز نقطه ضعف بزرگی دارند که شاید برای سازندگان آشکار نباشد، اما طرفدارانی که سال ها سریال را تماشا کرده اند، به وضوح می توانند آن را ببینند.